W ochronie lasu główną rolę odgrywa zabezpieczenie lasu przed zniszczeniem przez czynniki:

• abiotyczne, czyli wysokie i niskie temperatury, wiatr, susze, powodzie, nagromadzenie ciężkiego, mokrego śniegu na gałęziach drzew czy inne elementy powiązane głównie z klimatem;
• antropogeniczne, związane z działalnością człowieka, przede wszystkim pożary oraz zanieczyszczenie powietrza, na które szczególnie wrażliwe są gatunki iglaste;
• biotyczne, czyli działania wynikające z wpływu organizmów żywych na środowisko leśne.

Ochrona lasu przed czynnikami biotycznymi w Nadleśnictwie Kłodawa.

           Najistotniejszymi czynnikami biotycznymi w Nadleśnictwie Kłodawa jest nadmierna aktywność zwierzyny, szkodniki owadzie oraz choroby grzybowe.

            W Nadleśnictwie Kłodawa przeważają drzewostany sosnowe, podatne na ataki niektórych gatunków owadów. W celu skutecznej ochrony przed masowymi pojawami szkodników owadzich czyli tak zwanymi gradacjami, mogącymi powodować  ogromne szkody, funkcjonuje system obserwacji i analizy liczebności najgroźniejszych z nich.

Z chorób grzybowych duże znaczenie mają choroby systemów korzeniowych wywołane przez opieńkę i hubę korzeniową. Istotną chorobą drzew występującą w nadleśnictwie jest także powodowana przez  hubę sosny biała jamkowata zgnilizna drewna. Niszczy ona strzały drzew iglastych w drzewostanach starszych klas wieku i powoduje szkody w użytkach rębnych.

        Ochrona lasu przed szkodami wyrządzanymi przez zwierzynę leśną głównie sarną i jeleniem stosuje metody, do których należy grodzenie fragmentów upraw z gatunkami drzew najchętniej uszkadzanymi oraz indywidualne zabezpieczenie pojedynczych drzewek różnego rodzaju osłonkami.

Ochrona lasu przed czynnikami abiotycznymi w Nadleśnictwie Kłodawa.

            Ochrona lasu przed czynnikami abiotycznymi, czyli nieożywionymi środowiska, polega głównie na ochronie przeciw pożarami oraz negatywnym wpływem wiatru i śniegu.

            Ochrona lasu w Nadleśnictwie Kłodawa przed szkodami powodowanymi przez wiatry i śnieg zasadniczo polega na postępowaniu dążącym do osiągnięcia jak najwyższej odporności drzewostanów na skutki oddziaływania wiatru i zalegającego śniegu. Odbywa się to poprzez odpowiedni dobór składu gatunkowego a także przeprowadzania we właściwym czasie zabiegów pielęgnacyjnych.

Ochrona lasu przed czynnikami antropogenicznymi w Nadleśnictwie Kłodawa.

            Ochrona lasu przed szkodami pochodzenia antropogenicznego zmierza do usuwania skutków i zapobieganiu szkodom powstającym w wyniku działalności człowieka. Do takich czynników wpływających negatywnie na kondycję drzewostanów w Nadleśnictwie Kłodawa zaliczyć należy turystykę, a właściwie jej konsekwencje. Obecność jezior i miejsc atrakcyjnych turystycznie skutkuje pojawianiem się odpadów w ich pobliżu, zazwyczaj opakowań po artykułach spożywczych. Znacznie groźniejszym zjawiskiem jest wywożenie do lasu „śmieci" przez mieszkańców podleśnych miejscowości i okolic. Corocznie Nadleśnictwo Kłodawa przeznacza na utrzymanie lasu w czystości około 80 tys. zł.

            Ważnym elementem ochrony lasu przed czynnikami antropogenicznymi jest edukacja ekologiczna, dzięki której coraz większa rzesza ludzi włącza się w akcje związane ze zwalczaniem procederu zaśmiecania lasów.

         Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie, ich obserwacja oraz kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają leśnikom na diagnozę i ocenę zagrożeń, mogących wpłynąć negatywnie na stan lasu. Każdego roku podejmują oni działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.

       Wszelkie zasady zachowania, ochrony i powiększania zasobów leśnych oraz zasady gospodarki leśnej w powiązaniu z innymi elementami środowiska i z gospodarką narodową określa

Ustawa o lasach z dnia 28 września 1991 r. (Dz. U. 91.101.444).

Ochrona przeciwpożarowa

Ogień– prawdopodobnie najgroźniejszy z żywiołów jaki może wywołać szkody
w lesie. Większość z nas nie zdaje sobie do końca sprawy jak daleko
 sięgające skutki  powoduje pożar lasu.  Zniszczenia powstałe po przejściu pożaru widoczne są głównie w postaci strat w drzewostanie: zmniejszenie lub całkowity
brak przyrostu a niejednokrotnie wręcz obumarcie drzew i konieczność ich usunięcia. Nie można jednak zapominać, że ogień to również odsunięte w czasie skutki. Wśród nich najgroźniejszym jest zachwianie równowagi ekologicznej w ekosystemie leśnym.

 Największy wpływ na powstawanie i rozprzestrzenianie się pożarów w kompleksach leśnych mają niewątpliwie czynniki atmosferyczne – głównie wilgotność i temperatura powietrza oraz opady atmosferyczne. Bardzo istotnymi czynnikami są także skład gatunkowy drzewostanów i ukształtowanie terenu. Na  zagrożenie pożarem składa się  niestety także penetracja lasów przez ludzi w celach rekreacyjnych. Okres bezpośredniej akcji przeciwpożarowej w lasach przypada na czas od 1 marca do 31 października. Jednakże najbardziej niebezpieczna dla lasów jest wczesna wiosna – w związku ze wzrostem temperatury i przypadającą często na ten okres małą ilością opadów, a także spotykanym wciąż w tym okresie wiosennym wypalaniem traw. Równie niebezpieczny jest okres żniw, kiedy to pożary lasu są często skutkiem niewłaściwego stanu sprzętu rolniczego i pożarów ściernisk. W roku 2011 w Lasach Państwowych wystąpiło 3007 pożarów  na powierzchni 580 ha Zabezpieczenie przeciwpożarowe lasów dostosowuje się do kategorii i stopni zagrożenia pożarowego lasów. Kategoria zagrożenia pożarowego lasów obejmuje lasy o podobnym poziomie podatności na pożar, ustalonym na 10 lat na podstawie warunków drzewostanowych (wiek, typ siedliskowy, gatunek), średniej rocznej liczby pożarów z okresu 10 lat przypadającej na 1000 ha, średniej wilgotności powietrza i ilości dni z wilgotnością ściółki poniżej 15 % oraz  średniej liczby mieszkańców przypadających na 1 ha powierzchni leśnej. W Lasach Państwowych ustalono trzy kategorie zagrożenia pożarowego – duże zagrożenie, średnie zagrożenie oraz małe zagrożenie.

 W planie urządzenia lasu na lata 2022-2031 Nadleśnictwo Kłodawa  zakwalifikowano do II kategorii zagrożenia pożarowego. Tereny naszego nadleśnictwa narażone są głównie z uwagi na długą linię granicy polno - leśnej i jej wrażliwość na przedostawanie się ognia do lasu z wypalanych łąk i ściernisk. Ważnym czynnikiem mającym wpływ na palność naszych lasów jest również duża presja ludności na atrakcyjne turystycznie tereny leśne i bliskie sąsiedztwo Gorzowa Wlkp. Niestety nierzadko mamy też do czynienie z pojawiającymi się na terenie lasu podpalaczami. Na terenie leśnym występują różnego rodzaju elementy techniczne utrzymywane przez leśników mające na celu ograniczenie możliwości powstania i rozprzestrzeniania się ognia w lesie. Do takich elementów należą pasy przeciwpożarowe utrzymywane przy drogach i miejscach postoju pojazdów. Ponadto lasy Nadleśnictwa Kłodawa przecina sieć 19 dojazdów pożarowych umożliwiających w wypadku powstania pożaru dotarcie ciężkich wozów bojowych straży pożarnej w głąb kompleksów leśnych. Leśnicy utrzymują także położone nad jeziorami, ciekami wodnymi i w podziemnych zbiornikach punkty czerpania wody do celów gaśniczych. Punktów takich nadleśnictwo posiada 9. W ciągu ostatnich trzech lat (2019-2021) na terenie naszego nadleśnictwa wystąpiło 15 pożarów lasu, które dzięki ogromnemu wysiłkowi wszystkich leśników zajęły łączną powierzchnię jedynie 0,54 ha. Akcje gaśnicze na terenach nadleśnictwa przebiegały w minionym okresie sprawnie dzięki doskonałemu współdziałaniu jednostek Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej w Gorzowie, Ochotniczych Straży Pożarnych z okolicznych miejscowości, lotnictwu patrolowo – gaśniczemu Lasów Państwowych i naszych leśników.

Nadleśnictwo Kłodawa utrzymuje w stałej gotowości sieć wykrywania pożarów i alarmowania przeciwpożarowego dzięki czemu średnia powierzchnia pożaru wciąż spada. Przyczynia się do tego również świadomość odwiedzających nasze lasy turystów, którzy ostrożnie obchodzą się z ogniem i w porę reagują na zagrożenia.